Kot Brytyjski Krótkowłosy

Ta rasa prawdopodobnie powstała z domowych kotów przywiezionych na Wyspy Brytyjskie z koloni rzymskich około 2 tysiące lat temu. Dzisiejsza rasa krótkowłosych brytyjskich kotów, posiada dokładne standardy i mówi o różnicach między popularnymi domowymi kotami a hodowlanymi.

Krótkowłose Brytyjskie (Cat British Sortchair) to ważni przedstawiciele kocich ras w XIX w. Wydawały się zagubione pośród Persów czy Angor, które zajmowały szczególnie ważne miejsce na wystawach. Tak było do 1930 r. po czym rasa nabrała większego znaczenia, odrodziła się. Wyselekcjonowano i stworzono koty o ładnym wyglądzie z wieloma typami ubarwienia.

W dniu dzisiejszym preferowany jest kolor jednolity nad pręgowanym umaszczeniem z czego najbardziej cenionym jest niebiesko-szary, czasami noszący status osobnej rasy – Brytyjski Niebieski.

Brytyjskie krótkowłose doznały dużego uszczerbku w czasie II Wojny światowej. Wiele lat po wojnie parę samców tego gatunku pozostało i przy dużych wysiłkach krzyżowania kociąt odzyskano krótkowłosego o zagubionych cechach. Rasę ustabilizowano w 1950 r. podczas krzyżówek z Niebieskimi Persami, dzięki czemu udało się uzyskać Brytyjskiego.

Pod koniec IX w. Harrison Weir, angielski rysownik, fascynat kotów jak również ojciec i pomysłodawca wystaw kotów – opisał brytyjskie koty w książce „Nasze koty” (Our Cats) z 1892 r. Nazwano je Brytyjskie, aby nadać im szczególne cechy i scharakteryzować odmianę.

Rasy w tamtym czasie określano gównie na bazie maści kota, koloru futra. Cecha ta była wyznacznikiem głównym nie jak w obecnie, budowa ciała. Harrison Weir wraz z bratem byli pierwszymi wystawcami na pokazie kotów w Cristal Palace w Londynie w 13.07.1871 r. Patronat nad pokazami trzymał National Cat Club oraz Scottish Cat Club.

---

Po latach 20-tych sytuacja się zmieniła. Wtedy bardziej podobały się koty perskie lub zupełnie nowe rasy. Brytyjskie znikneły na długi czas i choć odzyskały obecnie swoją dawną pozycję nie udało im się osiągnąć tak dużej sławy jak niegdyś. Brak kotów, które podtrzymały by rasę spowodowała lekki jej upadek. Tak też po wojnie, by wzmocnić brytyjskiego, musiano wspierać się krzyżówkami z persami. Skomplikowało to ocenę rasy ponieważ niegdyś była to rasa naturalna. Wpływy krzyżówek szcególnie widać po kształcie głowy.

Koty wpisywano do ras gdy były trzecim pokoleniem. To nie był dobry sposób by zapewnić czystość rasie. Do dziś widać u brytyjczyków cechy kotów perskich czego nie można powiedzieć o naturalnej rasie Amerykańskich Krótkowłosych.

Od lat 50. XX w. Brytyjski kot krótkowłosy wrócił do łask. Zaczoł zajmować wysokie pozycje na pokazach.

Charakter i opieka

Typowy Brytyjski Krótkowłosy jest miły, łagodny i bardzo inteligentny, co czyni go wymagającym. Generalnie jest cichy. Nie jest akrobatą jak syjamski i nie miałczy za dużo. Nie denerwują się gdy zostają same w domu. Krótkowłose wymagają regularnego czesania futra by utrzymać go w odpowiednim stanie. Szczególnie ważnym jest to by młode kocięta przyzwyczajać do czesania i szczotkowania by nie znienawidziły tego zabiegu w przyszłości.

Kolory kotów brytyjskich

Szaro-niebieski

To co najbardziej przyciągneło wielbicieli tych kotów to ich jednolity kolor. Ta cecha u innych krótkowłosych pojawia się dosyć rzadko. Honorowe miejsce zajmował Niebieski. Ten też jako pierwszy został uznany w Ameryce. Tak naprawdę jest on koloru niebiesko-szarego. Standard jednolitego koloru wymaga by kot był w jasno lub ciemno niebieski bez białych akcenów. Niektóre kocięta mają znaki pręgowania ale zanikają one z wiekiem.

Czarny

Czarny jednolity, bez żadnych akcentów w innym kolorze. Także poduszki, wąsy nos powinny być czarny.

Biały

Brytyjskie Białe powinny mieć oczy szafirowe, złote, miedziane, pomarańczowe lub różnookie. U kotów niewytawianych bywają również zielone. Koty głuche powinny być wykluczone z hodowli. Poduszki, wąsy i nos powinien być różowy.

Pręgowany

Wyróżnia się trzy rodzaje pręgowania: klasyczny, tygrysi i centkowany. W kolorach: brązowym, rudym, srebrnym i niebieskiem. Znaczenia powinny być wyraźne. Pręgowanie to podstawowy deseń kota domowego. Wszyscy przodkowie kotów domowych byly pręgowani.

Gdy sprawdzimy ang. słowo TABBY (pręgowanie) w słowniku etymologicznym znajdziemy odwołanie do bagdackiej dzielnicy Attabiya. Tam w XVII w. produkowano błyszczącą, mieniącą się takninę jedwabną o nazwie Mora lub Tafta. W starofrancuskim "tabi" oznaczało jedwab. Więc powiązanie tych znaczeń i skojarzeń utworzyło nazwę Tabby dla kota.

Cechą charakterystyczną dla pręgusów jest "M" na czole, która według legendy powstała gdy prorok Mahomet pogłaskał kota. Bez względu na rysunek na futrze reszty ciała, znak M zawsze występuje.

Cętki

Cętkowania różnią się pod względem rozmieszczenia i kształtu (okrągłe, owalne). Podwójne rzędy cętek biegną wzdłuż kręgosłupa i na brzuchu. Na nogach i na ogonie powinny być cętki i przerywane pierścienie.

Inne odmiany kolorystyczne

Szylkretowe, niebiesko-kremowe, bikolory, dymne, tipped (nakrapiane). Wszystkie dopuszczone do wystaw kolory opisane są na stronach organizacji felinologicznych. U dołu strony jest opis stowarzyszenia FIFe tam też są wszystkie normy kolorów.