Kot Dymny Perski

Charakterystyka rasy

Kot perski dymny, znany również jako Smoke, to rasa kotów o, puszystej sierści, która ma charakterystyczne kolory jakby przypalane. Ich sierść ma zwykle ciemną barwę na końcach włosa i jaśniejszą u nasady, co nadaje im efekt dymu.

Mają duże, okrągłe oczy i płaską twarz. Ich uszy są małe i lekko zaokrąglone, a ogon długi i puszysty u długowłosych. Są to koty o spokojnym i łagodnym usposobieniu, chętnie towarzyszą swoim opiekunom i uwielbiają spędzać czas na kanapie lub w innym wygodnym miejscu.

Perskie wymagają regularnej pielęgnacji że względu na długą sierść, która może się plątać i skręcać. Muszą być regularnie szczotkowane, aby zapobiec tworzeniu się węzłów, a także należy regularnie kąpać i czesać sierść, aby utrzymać jej piękny wygląd. Warto również zwrócić uwagę na higienę oczu i uszu kota, aby zapobiec infekcjom.

Cechy

• Waga: Waga: 3-5kg, Wiek ok.: 15-20 lat
• Łagodność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
• Inteligencja - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
• Szkolenie - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
• Pielęgnacja - ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
• Linienie - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
• Dla dzieci - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
• Dla psów - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
• Rozmowność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯

Charakter

• To koty o łagodnym charakterze dlatego na pokazach są bardzo dobrymi współpracownikami.

• Bardzo przywiązują się do swoich właścicieli, nie lubią samotności. Kochają znajdować się w centrum uwagi przebywając z ludźmi.

• Lubią głaskanie, czesanie oraz drapanie.

• Bawiąc się rzadko używają pazurów, zębów są nieagresywne. Nie przejawiają tendencji niszczycielskich.

• Akceptują oB.C.ych ludzi, łatwo też przystosowują się do nowych warunków.

• Wspaniale znoszą przebywanie w mieszkaniach bez ogrodu.

• Wybierają wygodna kanapę.

• Czasem przejawiają również cechy upartego charakteru.

Opieka

• Wymagają intensywnej pielęgnacji śerści w przypadku perskich. Krótkowłosa (egzotyczny) odmiana nie wymaga takiej uwagi.

• Czesanie godzinę dziennie zapobiega powstawaniu kołtunów - perskie.

• Linieją a w ich włosach gromadzi się łój, który zaplamia szczególnie białą sierść.

• Kąpiele pomagają utrzymać futro w ładzie i dobrej kondycji.

• Przeciwnicy kąpieli używają pudru, ziemi fulerskiej i innych środków łagodzących niedogodności w utrzymaniu futra.

Dieta

Persy mają skłonność do otyłości, więc kontroluj spożycie kalorii. Dietetycy zalecają trzymanie się naturalnej diety kotów i podawanie Persom jedzenia bogatego w świrze mięso, ryby czy podroby. Zoptymalizowana dieta dla tej rasy powinna mieć: wysoką zawartość mięsnego białka. Preferowane są posiłki bezzbożowe lub bezwęglowodanowe.

Historia rasy

Pierwsze dymne prezentowane były w 1893 r. w Anglii. Smoke (dymny) są kotami niezwykle pięknymi, ale i rzadkimi. We wczesnych latach XIX w. cieszyły się ogromną popularnością.

Nikt nie zna prawdziwego pochodzenia dymów, ale wielu hodowców od dawna zgadza się, że te koty ewoluowały od hodowli srebrzystych pręgowanych do czarnych i niebieskich. Pierwotnie dymny pochodził od pręgowanego kota, w którym zmutował gen znaczeń i zamiast wytwarzać czarny deseń na srebrno-białym płaszczu, mutacja dała solidną czarną sierść na wierzchu białego podsierstka. Wczesne dymy miały zielone oczy! Hodowcy zaczęli krzyżować dymne że srebrnymi czarnymi i niebieskimi, osiągnięto u nich ostatecznie miedziany kolor oczu.

Czarny dymny był jednym z najwcześniej odnotowanych odmian kolorów, jednak z całą swoją chwalebną historią, dopiero w późnych latach rozwoju rasy zaczął konkurować z ich jednokolorowymi perskimi odpowiednikiem.

W Anglii Narodowy Klub Wielbicieli Kotów wydał książkę z zamieszczonymi 30 odmianami Persa Smoke. Katalog ten wydawano w latach 1900-05. Natomiast związek GCCF opublikował nową klasyfikację w 1912 r., wyszczególniono w nim 18 rodzajów przydymionych kotów.

Z końcem II Wojny światowej ten rodzaj persa i wiele pomniejszych został bardzo zdziesiątkowany, dymy praktycznie nie istniał. Nie było wystarczającej liczby hodowców, którzy chcieliby odzyskać stratę. Biorąc pod uwagę zaistniałe problemy, jest zaskakujące, że osiągnięto cokolwiek. Dzisiejszy przedstawiciel dymnego, zwany też jako "kot kontrastów" nadal jest bardzo rzadkim i może najoryginalniejszym reprezentantem Persów.

W 1958 autor Soderburg wydał w Anglii książkę „Koty rasowe, ich odmiany, hodowla i wystawa”. W pozycjci bogatej w zdjęcia, przedstawiono wiele najpopularniejszych angielskich kotów tamtych czasów. Już w pierwszym akapicie Soderburg wspomina o trudnej sytuacji dymnych: „Dymny jest rasą, która była znacznie częściej widywana na wystawach pięćdziesiąt lat temu niż ma to miejsce obecnie w pierwszych latach obecnego stulecia. Wtedy było kilka naprawdę znakomitej jakości dymnych kotów, które mogłyby się równać z najlepszymi okazami jakiejkolwiek innej rasy. Pozycja ich znacznie się zmieniła. Poprawiono parę odmian natomiast dym jako odmiana rasy persa zanotowałała tendencję do zanikania”.

Cechy perskich i egzotycznych w skrócie

• Ciało – średnie do dużego, przysadziste, nisko osadzone, szeroka klatka piersiowa, masywne ramiona i plecy, dobrze umięśnione

• Głowa – okrągła i masywna, dobrze wyważona, bardzo szeroka czaszka

• Oczy – duże, okrągłe i otwarte, szeroko rozstawione

• Nos – krótki, szeroki, z wyraźnym stopem, ale bez zadarcia, grzbiet i skóra nosa muszą być szerokie, nozdrza otwarte, aby umożliwiać swobodny przepływ powietrza,zaczyna się między oczami (nie nad górną powieką ani poniżej dolnej)

• Uszy – małe, zaokrąglone, dużo włosów po wewnętrznej stronie, osadzone bardzo szeroko i raczej nisko na głowie

• Łapy – krótkie, grube i mocne, łapki duże i okrągłe, jędrne, preferowane są kępki między palcami

• Ogon – proporcjonalny do długości ciała, lekko zaokrąglony czubek, u perskich puszysty jak pióropusz, u egzotycznych gruby z bardzo gęstym krótkim fitrem

• Futro – u perskich: długie i gęste, delikatne z jedwabistą konsystencją (nie wełniane), pełna kryza zakrywa ramiona i klatkę piersiową; u egzotycznych: krótkie, gęste, miękke i delikatne w konsystencji, włos podnosi od ciała gruby podszerstek

• Kolory - perski i egzotyczny jest uznany w wielu odmianach maści.

Wady dyskwalifikujące

• Kościec - Deformacje kośćca i czaszki (nie dotyczy kastratów).

• Oczy - zbyt głęboko osadzone lub wyłupiaste lub zezowate, choroby oczu.

• Zęby - niepoprawny zgryz (przodo lub tyłozgryz powyżej 2mm), zęby stępione lub ułamane.

• Ogon - deformacje ogona (nie dotyczy kastratów).

• Pazury - są amputowane (nie mylić z oB.C.ięciem)

• Kondycja - wychudzenie lub zapasienie, kot jest zapchlony lub ma brudne uszy

• Choroby- ślepota, głuchota, agresja, karłowatość, zezowatość, wnętrostwo lub anomalia budowy jąder oraz poli- lub olidaktylizm (zbyt duża ilość palców).

• Futro - ma płaszczyzny innego koloru nie przewidziane w standardzie. Jest zafrbowanie lub zbytnio upudrowane.

• Kotki są karmiące i ciężarne oraz widoczna jest przepuklina pępkowa.

---

---

Źródło: FIFe, The FIFe World Show 2021 (www.ws2020.it), Wikipedia, DK Find Out, The Ascent of Cat Breeds: Genetic Evaluations of Breeds and Worldwide Random Bred Populations

---