Kot Singapurski

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 2014 r.

Kot Singapurski to mała rasa kota, której pochodzenie sięga Singapuru. Rasa ta jest stosunkowo młoda, ponieważ została uznana dopiero w latach 80. XX wieku. Singapurski to jedna z najmniejszych rasowych kotów lecz zaskakująco silna, muskularna i krzepka, a genetycznie bardzo podobna do birmańczyków. Charakterystyczny wygląd Singapury to znak „M” na czole, duże oczy w kształcie migdałów, prosty nos, trochę za duże uszy i twarz niewinnego kociaka. Oczy mogą być żółte, zielone lub orzechowe, podkreślone przez linie wokół, które rozciągają się od wewnętrznych kącików. Uznany jest tylko jeden kolor sierści - sepia czyli ciemniejsza kość słoniowa. Jest jedwabista w dotyku, krótka i gładka bez podszerstka. Pełne osiągnięcie dojrzałości fizycznej Singapurze zajmuje do dwóch lat.

Jest to rasa kotów bardzo aktywnych, z dużą dawką energii i ciekawością na każdym kroku. Singapurski towarzyszy chętnie swoim właścicielom i uwielbia spędzać czas z ludźmi. Jest inteligentny, łatwy do szkolenia i cieszy się zabawą.

Jest również zdrową rasą, która ma niewiele chorób genetycznych, a także łatwo przystosowuje się do różnych środowisk. Chociaż to mały kot, potrzebuje trochę miejsca do zabawy i ćwiczeń, więc dobrze jest zapewnić mu trochę przestrzeni. W sumie, kot Singapurski to wspaniały towarzysz dla ludzi, którzy lubią aktywnych, ciekawych i towarzyskich kotów.

Historia rasy

Ta drobna rasa wywodzi się z ruchliwych ulic Singapuru, gdzie uważano ją za zwykłe koty. są znani z tego, że W 1975 r. profesjonalni hodowcy kotów Hal i Tommy Meadows sprowadzili do Stanów Zjednoczonych pierwsze Singapury. Przywieźli ze sobą kocięta o imionach Puss'e, Ticle i Tes. te trzy koty służyły jako fundament kotów tej rzadkiej rasy. Jest niewielu profesjonalnych hodowców tej rasy. Stowarzyszenie Miłośników Kotów przyznało tej rasie status w 1988 roku. Organizacja FIFe uznała te rasę stosunkowo niedawno.

Zwycięzca The FIFe World Show 2021

Cechy wyglądu w skrócie

Ciało – śrenie lub małe, umięśnione, tworzy w proporcji kwadrat z nogami, krótka szyja, tors okrągły
Głowa – Krótki koturn, szeroki na wysokości oczu zwężający się wyraźnie przy wąsach, delikatnie zaokrąglone czoło i czubek głowy, profil z wcięciem poniżej poziomu oczu
Oczy – duże, owalne, lekko pochylone, od jaskrawo zielonego do orzechowego
Nos – krótki, czubek nosa i podbródka tworzą linię prostą, blady do ciemnego łososiowego
Uszy – duże, szerokie u podstawy, zaokrąglone u góry, dość rozstawione od siebie, zewnętrzna linia uszu jest równa z kinią głowy
Łapy – średniej wysokości, smukłe, i muskularne, łapki małe i owalne, poduszki różowo brązowe
Ogon – grubszy u podstawy, zwężający się ku delikatnie zaokrąglonemu czubkowi
Futro – krótkie, gładkie, przylegające do ciała, ale wystarczająco długie, aby uwidocznić niezbędne pasma koloru, nie powinno być wełniste
Deseń – ciemnobrązowe kontrastowe znaki, pręgi na wewnętrznych przednich nogach i tylnych kolanach, dozwolone łamane paski na szyi i małe pręgi na zewnętrznych nogach, oznaczenia na twarzy, ciemne linie od czoła i zewnętrznego kącika oczu, ciemne linie (gepard) w dół od wewnętrznego kącika oczu
Kolory – tylko w sepi, kolor podłoża ciepłe odcienie kości słoniowej, klatka piersiowa, spód tułowia i wewnętrzne boki nóg jaśniejszy odcień bez znaków, kolor wokół oczu, nosa i warg ciemnobrązowy, koniec ogona, sierść między palcami jednolita ciemnobrązowa (dokładny opis masci jest w PDF-e u dołu strony)