Kot Orientalny

Cechy wyglądu w skrócie

Ciało – średniej wielkości, smukły, elegancki, o długich, zwężających się liniach w ogólnym kształcie, giętki i dobrze umięśniony, szyja długa, ramiona nie są szersze niż biodra
Głowa – średniej wielkości, proporcjonalna do tułowia, dobrze wyważona, kształ klina o prostych liniach, który zaczyna się przy nosie i stopniowo zwiększa szerokość w prostych liniach do uszu, w tych dwóch liniach nie powinno być wypukłości pyszczka w okolicy wąsów, z profilu czaszka jest lekko wypukła
Oczy – średniej wielkości, ani wypukłe, ani zagłębione, migdałowy kształt, osadzone lekko skośnie w kierunku nosa, aby harmonizować z liniami klina, jasnozielone, u białych kotów jasnozielone, ciemnoniebieskie lub różnookie (jedno zielone, jedno ciemnoniebieskie)
Nos – długi, prosty, tworzy linię od czoła bez załamań
Uszy – duże i spiczaste, szerokie u nasady, ułożone tak by zewnętrzna krawędź była kontynuacją kształtu głowy (klina)
Łapy – dobrze umięsnione, cieńkie i długie, proporcjonalne do ciała, kńce palców małe i owalne
Ogon – bardzo długi, cienki, również u nasady, zwęża się do drobnego punktu
Futro – delikatne i jedwabiste, krótkie, brak wełnistego podszerstka
Kolory - w wielu odmianach, bez pręgowania i cieniowania w odmianach innych niż agouti (koniuszkowy), wąsy i brwi w harmonii z kolorem ciała
Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.

Historia rasy

Koty o syjamskiej budowie ciała ale nie posiadające wymaganych barw punktowych są uważane przez niektóre związki w tym FIFe jako Orientalne. W zasadzie kot Orientalny jest pod wszelkimi względami taki sam jak syjamski. Wywodzi się od kotów syjamskich. Ma trochę cichszy od nich głos ale jest równie rozmowny.

Orientalne koty były znane przez wiele lat ale po raz pierwszy zdobyły popularność we wczesnych latach 60-tych, kiedy kilku wielbicieli rozpoczęło hodowlę w dużej różnorodności kolorów. Niektórzy specjalizowali się w paru tylko kolorach lecz wszyscy przykładali wielka uwagę w czasie selekcji do cech charakteru, kondycji, dobrego temperamentu jak również do ładnego wyglądu. Niektóre z nich były osiągnięte jako boczne gałęzie głównego programu hodowlanego syjamskich i innych powstałych po kolejnych eksperymentach genetycznych. Jasno brązowy stanął u podstawy całej serii kolorów, jak i biały z szafirowymi oczami.

Brytyjski GCCF ustanowił jednobarwne syjamskie jako Orientalne Zagraniczne. Zagraniczne czekoladowe zostały nazwane – Hawana. Europejska FIFe i brytyjska Cat Association of Britain uznała całą grupę tych kotów jako Orientalne i podobnie też amerykańska CFA. Organizacje różnie nazywałaby barwy tych kotów.