Kot Egzotyczny Tabby, krótkowłosa wersja kota perskiego
Kot Egzotyczny Tabby, krótkowłosa wersja kota perskiego
Kot Egzotyczny Tabby, krótkowłosa wersja kota perskiego
Kot Egzotyczny Tabby, krótkowłosa wersja kota perskiego

Charakterystyka rasy

Rasa Perska zarejestrowana przez FIFe w 1949 r.

Rasa Egzotyczna zarejestrowana przez FIFe w 1983 r.

To rasa kotów perskich i egzotycznych o charakterystycznym umaszczeniu z prążkowaniem (tabby). Są to koty o długim i krótkim futrze, krępych kościach i mocnym tułowiu. Mają także małe uszy i krótki nos.

Koty perskie są jednymi z najstarszych ras kotów a ich pochodzenie sięga co najmniej XVII wieku, kiedy to były importowane do Europy z Persji (obecnie Iranu) i Turcji. W przypadku kotów perskich Tabby, kolorowe prążkowanie jest wynikiem mutacji genetycznej, która została zauważona już w XIX wieku.

Są bardzo łagodnymi i przyjaznymi kotami, a ich miękkie futro jest bardzo cenione przez miłośników kotów. Wymagają jednak regularnego szczotkowania i pielęgnacji, ponieważ ich futro może się szybko splątać i matowić.

Zarejestrowano 3 typy tabby: Klasyczny, Srebrny i Złoty

1. Tabby Klasyczny

Kot Perski Srebrny

Wygląd

Kot perski Tabby to rasa kotów perskich o charakterystycznym umaszczeniu z prążkowaniem (tabby). Są to koty o puszystym futrze, krępych kościach i mocnym tułowiu. Mają duże, wyraziste oczy oraz małe uszy i krótki nos. Koty perskie Tabby występują w różnych odcieniach z klasycznymi brązowymi prążkami na jasnym tle. Ich umaszczenie zwykle ma charakterystyczny wzór, w którym cieńsze prążki zbiegają się na bokach ciała i tworzą "M" na czole.

Kot Tabby Perski

Perski Tabby Klasyczny

Kot Tabby Perski

Egzotyczny Tabby Klasyczny

Kot Tabby Perski

Perski Tabby Klasyczny

Kot Tabby Perski

Perski Tabby Klasyczny

Wariacje koloru i deseniu

Europejska organizacja FIFe dopuszcza parę wariacji kolorów: czarny, niebieski, czekoladowy, liliowy, czerwony (rudy) oraz kremowy rysunek deseniu.
Ustalono również parę odmian rysunku: pręgowany, tygrysi tabby – makrelowy oraz cętkowany tabby.

Pręgowany, klasyczny tabby zwany też „marmurowym” lub „plamiastym”.

  • Nogi muszą być tak samo ubarwione z bransoletkami sięgającymi znaków na ciele. Ogon również powinien być pręgowany.
  • Kilka nieprzerwanych okręgów dookoła szyi i na górnej klatce piersiowej.
  • Mimiczne znaki różnych barw formują literę M na czole i nie przerwane linie biegnące do tyłu od zewnętrznego rogu każdego oka.
  • Zawirowania na policzkach i pionowe linie na tyle głowy rozciągające się aż do pręg na ramionach, które są w kształcie motyla z górnymi i dolnymi skrzydłami wyraziście podkreślone linią i zawierające kropki w środku tego obrysu.
  • Trzy równoległe linie biegną wzdłuż kręgosłupa od motyla do ogona. Dobrze odseparowane od siebie kolorem tła.
  • Duża jednolita plama na każdym boku jest otoczona przez jeden albo więcej nie przerwanych pierścieni.
  • Powinien też być podwójny pionowy rząd „guzików” na klatce piersiowej i brzuchu.

Makrelowy tabby (tygrysi), pręgowany wzór ma wyraziste zdecydowane znaki.

  • Wszystkie nogi równomiernie ubarwione z wąskimi bransoletkami sięgającymi pręg na ciele.
  • Wyraźna bransoleta dookoła szyi.
  • Głowa jest pręgowana w kształcie wyraźnego M na czole. Nie przerwane linie biegną do tyłu od oczu i również od tyłu głowy do ramion.
  • Linie na plecach formują wąskie siodło i cienkie linie biegną dookoła ciała.

Historia

Wiele lat temu w Crystal Palace w Anglii, pierwszym zdobywcą nagrody był brązowy pręgowany. Nazywał się Rajahi został głównym reproduktorem. Był skojażony z wybraną przez siebie damą, a mianowicie niebieskim persem „Mater”. Te dwa imiona występują w rodowodzie wielu współczesnych zdobywców nagród.

Uważa się, że żadne perskie koty nie są tak zdrowe i silne jak brązowe pręgowane. Każdy miot jest zdrowy i silny, bez kłopotów zdrowotnych związanych z tą rasą.
Pręgowany czyli tabby budził zawsze kontrowersje w sferze dokładnego ustalenia standardu deseni futra. We wczesnych czasach rozwoju kocich ras, ciągle trwały spory o wzory, barwy i ich czystość a również brak zgody hodowców co do koloru oczu.

Kiedyś koty tabby były dość dużą rzadkością na światowych wystawach ponieważ standardy ich wyglądu i cech zewnętrznych były tak wysoko osadzone, że hodowcy nie mogli im sprostać.

Brytyjskie tabby reprezentowane są w 3 odmianach kolorów: Srebrny, Brązowy, Czerwony, podczas gdy amerykańskie zrzeszenia dopuszczały cały wachlarz kolorystyczny odmian sierści.

Champion z 1903 r. w Crystal Palace. Właściciel: C. H. JONES, PALMYRA, N.Y.

Champion z 1903 r. w Crystal Palace. Właściciel: C. H. JONES, PALMYRA, N.Y.

Zwycięzca The FIFe World Show 2021

Kot Egzotyczny Tabby - Zwycięzca Światowej Wystawy we Włoszech w 2021 r.

2. Srebrny Tabby

Kot Perski Srebrny Tabby, pręgowany

Wygląd

Kot Srebrny Tabby jeden z wielu rodzajów kotów tej rasy. Piękny z pewnością – szarawa sierść wygląda jak srebro. Kot tej barwy powstał w wyniku kojarzeń a uzyskana linia została utrzymana i uznana za standard wystawienniczy. Pamiętajmy, że Persian Tabby jest nadal persem z takimi samymi wymaganiami dotyczącymi budowy głowy (w tym ustawienia oczu i uszu), typu ciała (w tym proporcji nóg i ogona) oraz typu i długości sierści co inni reprezentanci powyższej kategorii.

Kot Perski Srebrny Tabby, wygląd
Kot Perski Srebrny Tabby, wygląd
Kot Perski Srebrny Tabby, wygląd
Kot Perski Srebrny Tabby, wygląd

Historia

Chociaż na przełomie XIX i XX wieku ich liczba była stosunkowo niewielka, ich sukces na pokazach był jednak nieproporcjonalny, a najlepsze okazy regularnie spotykały się z dużym uznaniem sędziów.
Pani Frances Simpson w "The Book of The Cat" (1903r.) poświęciła rozdział o "srebrnych pręgach". Pisała, że te znaki u długowłosego kota nie mogą być tak wyraźne, jak te, które wydają się tak korzystne u ras krótkowłosych. Im ładniejsza sierść, tym słabsze znaczenia, pisała.

Kot Srebrny Tabby, pręgowany, wygląd

Tabby Srebrny

Kot Srebrny Tabby, pręgowany, wygląd

Tabby Srebrny

Kot Srebrny Tabby, pręgowany, wygląd

Tabby Srebrny

Kot Srebrny Tabby, pręgowany, wygląd

Tabby Srebrny

3. Złoty Tabby

Kot Perski Złoty Tabby, pręgowany, wygląd

Wygląd

Złoty Tabby ma barwę pręgów w jednym żółtawym kolorze. Podobnie jak jego srebrna wersja jest to przedstawiciel unikalnego koloru tej rasy.

Historia

Kot Złoty Tabby – to jedna z ładniejszych odmian. Jego powstanie i wykreowanie związane jest z historią tego rodzaju umaszczenia. Sklasyfikowany w katalogu organizacji FIFe jako oddzielny typ w dziale pręgowanych persów i egzotycznych.

Ta odmiana kolorystyczna powstała w latach dwudziestych w Wielkiej Brytanii. W Ameryce Golden Persian jest rozpoznawany od 1970 roku. Kiedy po raz pierwszy pojawiły się w latach 20. w miocie szynszyli, kolor ten uznano za pomyłkę i nazwano go „Brownies”. Na szczęście od tego czasu hodowcy upodobali sobie złotego i pracowali nad jego rozpoznawalnością.

Kot Złoty Tabby, pręgowany, wygląd

Egzotyczny Tabby Złoty

Kot Złoty Tabby, pręgowany, wygląd

Perski Tabby Złoty

Kot Złoty Tabby, pręgowany, wygląd

Perski Tabby Złoty

Kot Złoty Tabby, pręgowany, wygląd

Perski Tabby Złoty


Wideo - Kot Perski Tabby

Cechy perskich i egzotycznych w skrócie

  • Ciało – średnie do dużego, przysadziste, nisko osadzone, szeroka klatka piersiowa, masywne ramiona i plecy, dobrze umięśnione
  • Głowa – okrągła i masywna, dobrze wyważona, bardzo szeroka czaszka
  • Oczy – duże, okrągłe i otwarte, szeroko rozstawione
  • Nos – krótki, szeroki, z wyraźnym stopem, ale bez zadarcia, grzbiet i skóra nosa muszą być szerokie, nozdrza otwarte, aby umożliwiać swobodny przepływ powietrza,zaczyna się między oczami (nie nad górną powieką ani poniżej dolnej)
  • Uszy – małe, zaokrąglone, dużo włosów po wewnętrznej stronie, osadzone bardzo szeroko i raczej nisko na głowie
  • Łapy – krótkie, grube i mocne, łapki duże i okrągłe, jędrne, preferowane są kępki między palcami
  • Ogon – proporcjonalny do długości ciała, lekko zaokrąglony czubek, u perskich puszysty jak pióropusz, u egzotycznych gruby z bardzo gęstym krótkim fitrem
  • Futrou perskich: długie i gęste, delikatne z jedwabistą konsystencją (nie wełniane), pełna kryza zakrywa ramiona i klatkę piersiową; u egzotycznych: krótkie, gęste, miękke i delikatne w konsystencji, włos podnosi od ciała gruby podszerstek
  • Kolory - perski i egzotyczny jest uznany w wielu odmianach maści.

Wady dyskwalifikujące

  • Deformacje kośćca i czaszki (nie dotyczy kastratów).
  • Oczy zbyt głęboko osadzone lub wyłupiaste lub zezowate, choroby oczu.
  • Niepoprawny zgryz (przodo lub tyłozgryz powyżej 2mm), zęby stępione lub ułamane.
  • Deformacje ogona (nie dotyczy kastratów).
  • Kondycja ogólna (wychudzenie lub zapasienie).
  • Ślepota, głuchota, agresja, karłowatość, zezowatość, wnętrostwo lub anomalia budowy jąder oraz poli- lub olidaktylizm (zbyt duża ilość palców).
  • Płaszczyzny innego koloru futra nie przewidziane w standardzie.

Dysklasyfikuje się gdy:

  • Futro jest zafrbowanie lub zbytnio upudrowane.
  • Pazury są amputowane (nie mylić z obcięciem)
  • Kot jest zapchlony lub ma brudne uszy.
  • Kotki są karmiące i ciężarne oraz widoczna jest przepuklina pępkowa.
kot perski a egzotyczny, wygląd - porównanie

Perski i Egzotyczny to

rasy o tych samych cechach wystawienniczych FIFe, różnicą jest długości sierści. Pers długowłosy jest krzyżówką kota rasy Angora i Perskiej (naturalnej rasy pochodzącej z Persji - Iran). Egzotyczny to "krótkowłosy pers" i jest krzyżówką kota Amerykańskiego Krótkowłosego z kotem Perskim Długowłosym (lata 60. XX w). Nie są to naturalne rasy.

Hodowle kotów rasowych w Polsce, ceny

Zapytaj renomowaną hodowlę kotów o rasę czy cenę. Tu znajdziesz dane kontaktowe do hodowców.


Źródło: FIFe, The FIFe World Show 2021 (www.ws2020.it), Wikipedia, DK Find Out, The Ascent of Cat Breeds: Genetic Evaluations of Breeds and Worldwide Random Bred Populations