Charakterystyka rasy
Rasa Perska zarejestrowana przez FIFe w 1949 r.
Rasa Egzotyczna zarejestrowana przez FIFe w 1983 r.
7 Odmian bikolorów: jednolity, dymny, tabby, srebrny tabby, van arlekin, van arlekin tabby
Bikolor to jedna z odmian rasy kotów perskich i egzotycznych, charakteryzująca się wyjątkowo pięknym wyglądem oraz spokojnym, przyjacielskim charakterem. Ma piękne, puszyste futro o jedwabistym połysku, zwykle białe z czarnymi ale i niebieskimi lub czerwonymi plamami lub pręgami. To rasa o krótkich, okrągłych uszach i krótkich, silnych łapkach z okrągłymi palcami. Ich oczy są duże i jasne, zwykle w kolorze niebieskim lub zielonym. To kot o sylwetce krempej.
Uważane za bardzo łagodne i ciche zwierzęta, które uwielbiają spędzać czas na siedzeniu przy właścicielach lub na słońcu. Są to koty bardzo towarzyskie, które potrzebują uwagi i bliskości ze strony człowieka. Lubią również zabawy, jednak nie są zbyt energiczne i zwykle preferują spokojną aktywność.
Te o długim futrze, wymagają regularnego szczotkowania i pielęgnacji, aby utrzymać swoje futro w dobrym stanie. Ponadto, ze względu na swoją delikatną naturę, wymagają spokojnego i stabilnego środowiska domowego.
Bikolor Jednolity
Charakterystyka rasy
Bikolor powinien mieć – plamy koloru odseparowane od siebie wyraźnie i być czyste w kolorze lub odpowiednim deseniu. Kolor biały powinien stanowić nie mniej niż jedną trzecią i nie więcej niż połowę całej szaty. Oba kolory powinny być symetrycznie rozłożone. Koty powinny mieć białe łapy, kończyny, podbrzusze, klatkę piersiową i pyszcek.
Ilustracja rozłożenia barw u bikolorów jest Tutaj
Historia
Wszystkie odmiany perskiego i egzotycznego to nie jest naturalna rasa. Jest rezultatem skrzyżowania rasy Angora i Perskiej.
Persy bikolory o maści łaciatej od bardzo dawna pojawiały się w miotach białej odmiany. Jednakże uważano je za zbyt mało atrakcyjne i kojarzono z maścią zwykłych „dachowców”. W latach 1933 – 1955 r. nie dopuszczano tych odmian do pokazów i wystaw. Dopiero z początkiem lat 70-tych XX w. podjęto starania o ich powrót na wybiegi i oficjalnie uznano Bikolora. W momencie gdy otrzymały status rasy, wzorzec maści wymagał systemu rozmieszczenia plam białych i barwnych.
Bikolor Dymny
Wygląd
Bikolor Dymny to bardzo subtelna odmiana persów i egzotycznych. Dymne łaty na futrze mogą występować w wielu kolorach. Barwy Bikolorów to barwa zasadnicza plus plamy białego. Barwa zasadnicza musi występować w większych partiach ciała. Biały kolor może zajmować do 50% całej powierzchni. Natomiast powierzchnia barwy zasadniczej nie może przekraczać 2/3. Brzuch kota musi być wyraźnie z przewagą jasnego koloru. Oczy ciemno – pomarańczowe lub miedziane.
Historia
Dość długo nie miały określonego standardu i były prezentowane, jako mieszańce z nieokreśloną ilością białego futra. Historaja tej odmiany to kolejna mutacja i wersja kolorystyczna odmiany bikolor.
Bikolor Tabby
Wygląd
Kot Bicolor Tabby czyli dwubarwny, pręgowany - może być Bikolorem, Arlekinem lub Vanem, nazwa uzależniona jest od ilości plam w innym kolorze niż biały oraz od ich rozmieszczenia. U Bikolorów wymagane jest mieć łatę barwną na górnej części ciała a dolna część – pierś, brzuch, spód ogona i kończyny – powinny być białe. Na twarzy wymagana jest biała plama w kształcie odwróconej litery „V”. Kolor łat powinien być odseparowaany wyraźnie. Biała część musi być pozbawiona innych przebarwień i powinna przekraczać trochę ponad 50% powierzchni.
Bikolor Tabby powinien mieć: plamy koloru od siebie wyraźnie odseparowane w odpowiednim deseniu. Biały zajmuje od 1/3 do 1/2 powierzchni ciała.
Bikolor Srebrny Tabby
Wygląd
Srebrny Bilolor ma przypisane wszelkie cech wyglądu dwubarwnych bikolorów. Łatami są piękne srebrno-białe pręgi. Wymagane jest mieć łatę barwną na plecach a biały kolor piersi, brzuchu i kończynach. Na twarzy wymagana jest znak w kształcie odwróconej litery „V”. Kolor łat powinien być widoczny i czysty od przebarwień a biała część może pokrywać od 1/3 do 1/2 powierzchni ciała.
Bikolor Van, Arekin
Wygląd
Rygułry umiejscowienia znaków stały się z biegiem czasu bardziej tolerancyjne i przyjęły za kryterium równomierność rozmieszczenia łat. Początkowo Persy dwukolorowe hodowano w tradycyjnych kolorach – Czarnym, Niebieskim, Rudym i Kremowym. Obecnie pojawiają się coraz powabniejsze Persy i Egzotyczne dwukolorowe – Czekoladowe i Liliowe. Wraz z uznaniem wszystkich odmian barwnych kotów dwukolorowych zapoczątkowano hodowlę odmian tak egzotycznych, jak dwukolorowy Kameo, Dwukolorowy Dymny, a nawet Dwukolorowy Tabby.
VAN – plamy koloru jedynie na głowie, na ogonie.
Arlekin – plamy koloru na grzbiecie, głowie i ogonie. Biały kolor powinien przekraczać 50% powierzchni ciała.
Ilustracja rozłożenia barw u Van i Arlekinów jest Tutaj
Bikolor Tabby - Van, Arekin
Wygląd
VAN powinien mieć: plamy koloru jedynie na głowie i na ogonie.
Arlekin powinien mieć: plamy koloru na grzbiecie, głowie i ogonie. Biały kolor powinien przekraczać 50% powierzchni ciała.
Dokładna ilustracja rozłożenia barw u Bikolorów jest Tutaj
Jednolity
Tabby
Tabby
Van Arlekin
Van
Van
Wideo - Kot Bikolor
Cechy perskich i egzotycznych w skrócie
Ciało – średnie do dużego, przysadziste, nisko osadzone, szeroka klatka piersiowa, masywne ramiona i plecy, dobrze umięśnione Głowa – okrągła i masywna, dobrze wyważona, bardzo szeroka czaszka Oczy – duże, okrągłe i otwarte, szeroko rozstawione Nos – krótki, szeroki, z wyraźnym stopem, ale bez zadarcia, grzbiet i skóra nosa muszą być szerokie, nozdrza otwarte, aby umożliwiać swobodny przepływ powietrza,zaczyna się między oczami (nie nad górną powieką ani poniżej dolnej) Uszy – małe, zaokrąglone, dużo włosów po wewnętrznej stronie, osadzone bardzo szeroko i raczej nisko na głowie Łapy – krótkie, grube i mocne, łapki duże i okrągłe, jędrne, preferowane są kępki między palcami Ogon – proporcjonalny do długości ciała, lekko zaokrąglony czubek, u perskich puszysty jak pióropusz, u egzotycznych gruby z bardzo gęstym krótkim fitrem Futro – u perskich: długie i gęste, delikatne z jedwabistą konsystencją (nie wełniane), pełna kryza zakrywa ramiona i klatkę piersiową; u egzotycznych: krótkie, gęste, miękke i delikatne w konsystencji, włos podnosi od ciała gruby podszerstek Kolory - perski i egzotyczny jest uznany w wielu odmianach maści. Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.
Cechy ogólne, charakter, opieka i dieta
Perski i Egzotyczny to
rasy o tych samych cechach wystawienniczych FIFe, różnicą jest długości sierści. Pers długowłosy jest krzyżówką kota rasy Angora i Perskiej (naturalnej rasy pochodzącej z Persji (Iran). Egzotyczny to "krótkowłosy pers" i jest krzyżówką kota Amerykańskiego Krótkowłosego z kotem Perskim Długowłosym (lata 60. XX w). Nie są to naturalne rasy.
Standard FIFe
Standard FIFe
EXO – kot egzotyczny (Exotic) lub PER – kot perski (Persian)
Wszelkie zmiany i aktualny opis dostepny na stronach organizacji - Federation Internationale Féline. (www.fifeweb.org)
Wady nie pozwalające na przyznanie certyfikatu:
Deformacje kośćca i czaszki (nie dotyczy kastratów); oczy zbyt głęboko osadzone lub wyłupiaste lub zezowate, choroby oczu, niepoprawny zgryz (przodo lub tyłozgryz powyżej 2mm), zęby stępione lub ułamane, deformacje ogona (nie dotyczy kastratów), kondycja ogólna (wychudzenie lub zapasienie).
Wady powodujące dyskwalifikację:
ślepota, głuchota, agresja, karłowatość, zezowatość, wnętrostwo lub anomalia budowy jąder, futro zafrbowanie lub zbytnio upudrowane, amputacja pazurów (nie mylić z obcięciem); zapchlenie; brudne uszy, poli- lub olidaktylizm (zbyt duża ilość palców), białe płaszczyzny koloru futra nie przewidziane w standardzie koloru, kotki karmiące i ciężarne, widoczna przepuklina pępkowa.
Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out, The Ascent of Cat Breeds: Genetic Evaluations of Breeds and Worldwide Random Bred Populations, Koty Kompendium - Michael Pollard - 2008