Kot Kurylski Bobtail

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFew 2004 r.

Kurylski Bobtail długowłosy to jedna z ras kotów, która pochodzi z Rosji, a dokładniej z wyspy Sachalin i Kamczatki na Morzu Ochockim. Jest to dość rzadka rasa kotów, która jest zwykle nieco większa i bardziej masywna od innych kotów. Rasa ta charakteryzuje się charakterystycznym bobtailowym ogonem - jest on krótki i przypomina kształtem kłębek. Ogon ten ma około 8-12 cm długości i składa się z kilku kręgów, co nadaje mu unikalny kształt.

W odróżnieniu od Kurylskiego Bobtaila Krótkowłosego, ta rasa ma dłuższą i bardziej puszystą sierść. Są to koty średniej wielkości, masywne i dobrze umięśnione, z mocnymi kośćmi. Ich twarz jest szeroka z krótkim pyskiem i niewielkimi uszami, a oczy mają kształt migdałów i są zazwyczaj w kolorze złota lub zielonego. Sierść występuje w różnych kolorach, od jednolitych po pręgowane, łaciate czy plamiste.

Koty te są bardzo inteligentne, ciekawskie i żywiołowe, lubiące spędzać czas na zabawie i interakcji z ludźmi. Są towarzyskie i przyjacielskie koty, które dobrze dogadują się z innymi zwierzętami, w tym z psami.

Podsumowując, Kurylski Bobtail długowłosy to rasa kota o pięknej, puszystej sierści, charakterystycznym ogonie i przyjaznym, towarzyskim charakterze.

Historia rasy

Kurylski Bobtail Długowłosy pochodzi Wysp Kurylskich, gdzie żyje wolno jako domowy kot. Wyspy Kurylskie leżą między rosyjskim Półwyspem Kamczatka a Japonią na Morzu Ochockim (Północny Pacyfik). Jest to naturalna rasa, która istniała w izolacji przez długi okres (co najmniej 100-150 lat).

W Rosji istnieje kilka dokumentów odnoszących się do kotów z krótkim ogonem, które zostały wprowadzone do domu z wyspy przez członków armii lub naukowców w połowie XX w . Z uwagi na charakter tych kotów były bardzo popularne, nawet nie będąc jeszcze uznane jako rasowe.

Pierwszy raz był pokazany na wystawie w Rosji w 1990 r. Wielu ekspertów miało obawy, że te rosyjskie koty z krótkim ogonem po prostu są Japońskimi Bobtailami tylko o ciężkiej budowie.

Pierwszą hodowczynią kota Kurylskiego była Lilia Ivanova (Hodowla Kunashir, Długowłose) i Tatiana Boczorowa (Hodowla Renessance, Krótkowłose), która przedstawiała te koty na wystawach zadając znawcom pytanie – „jaka to rasa?”. W 1997 r. Elena Ponomarewa rozpoczęła hodowle (Hodowla Alexander-Fred, Długowłose i Krótkowłose).

W 1995 Kurylski Bobtail został wpisany w poczet WCF. W 2003 roku rasa została zapisana do katalogu europejskiej organizacji FIFe.

Istnieją przypuszczenia się, że Kurylski Bobtail jet wynikiem krzyżówki kota domowego z Japońskim Bobtailem. Są też przypuszczenia, iż krótki ogon jest wynikiem działania innych genów, niepochodzących od japońskich kotów czy kota Manx. Uznano jednak, że rasa ta jest różna od japońskiej i sylwetka bardziej nawiązuje do Kota Syberyjskiego.

Naukowcy z SFF (Selected Feline Federation) zaproponowali nowej rasie nazwę Kurylski Bobtail. Koty brały pierwszy raz udział w wystawie w Czechach, następnie w Belgii.

Cechy wyglądu w skrócie

Ciało – umięśnione, solidna struktura kostna, grzbiet wykazuje delikatną krzywiznę od ramion do wyższego zadu
Głowa – duża, w kształcie trapezu, zaokrąglona w konturach, szeroka na wysokości kości policzkowych, lekko zaokrąglony profil
Oczy – duże, okrągłe, daleko oddalone od siebie i lekko skośne
Nos – z delikatnym spadkiem od czoła do szerokiego, średnio długiego prostego nosa, bez wyraźnego stopu
Uszy – średniej wielkości, szerokie u nasady, otwarte, lekko wysunięte do przodu, zaokrąglone na końcach, rozstawione szeroko, średnio wysokie, odległość między uszami jest równa szerokości jednego ucha, tlko długowłosy z rysimi kępkami i długimi włosami w środku
Łapy – średniej długości, mocne, tylne nogi dłuższe niż przednie
Ogon – składa się z jednego lub więcej krzywych lub dowolnej ich kombinacji, jest sztywny lub elastyczny, kierunek krzywizn nie ma znaczenia, widoczna długość ogona (bez szaty) od 3 do 8 cm., wielkość i kształt ogona powinny współgrać z ogólnym wyglądem kota
Futro – średniej długości, z lekką sierścią ochronną i lekkim podszerstkiem, pożądany bogaty włos na kołnierzu bryczesach i żabot
Kolory – wszystkie kolory z wyjątkiem kolorpointów, czekolady, cynamonu, płowego, liliowego i owych kolorów połączonych z bielą, dozwolona dowolna ilość bieli w zatwierdzonych kolorach tj. biała strzałka, medalion, pierś, brzuch, biel na łapach (dokładny opis dopuszczalnych kolorów jest w PDF-e u dołu strony)

Istnieje kilka typów ogona:
Suszka: od 2 do 8 kręgów silnie odkształcone i połączone ze sobą. Ogon jest często wyprostowany lub lekko wygięty do dołu;
Spirala: od 5 do 10 kręgów tworzących spiralę lub hak. To jest najbardziej poszukiwanych na typ ogona;
Bicz: od 5 do 10 kręgów się prosto i pomiaru około 2 /3 długości normalnego ogona;
Opóźniony: od 5 do 7 kręgów normalne uruchomienie (prosty), a następnie zakończoną hakiem. Ten typ ogona jest uważana za wadę.

Wady dysklasyfikujące

Smukły typ japoński, krótkoogonowy, ekstremalnie łukowaty grzbiet nie harmonizujący z wyglądem kota, długość ogona od 8 do 12 cm lub mniej niż 3 cm, ogon z jednym kręgiem, deformacje kręgów kręgosłupa, brak kości ogonowej, krótki prosty ogon bez krzywizn, ogon dłuższy niż 12 cm.

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out

Data: 09/03/2023

---