Kot Somalijski

Cechy wyglądu w skrócie

Ciało – średniej wielkości i długości, gibki i muskularny, dobra głębokość klatki piersiowej
Głowa – koturn o średnich proporcjach, szeroki u góry, kontury są miękkie i pełne wdzięku, miękko zaokrąglone czoło, średniej długości, w profilu głowa ma delikatne wgłębienie na wysokości oczu
Oczy – duże, migdałowy kształt, dobrze rozstawione, błyszczące i wyraziste,czyste, klarowne i intensywny bursztynowe, zielone lub żółte, obrysowane
Nos – średniej długości, z profilu głowa ma delikatne wgłębienie na wysokości oczu
Uszy – stosunkowo duże, szeroki u nasady, lekko zaokrąglone na końcach, pożądane są kępki włosów na końcach
Łapy – dobrze umięsnione, cieńkie i długie, proporcjonalne do ciała, kńce palców małe i owalne
Ogon – dość długi, puszysty
Futro – niezwykle delikatne i bardzo gęste, tekstura bardzo miękka w dotyku, średniej długości, z wyjątkiem ramion, gdzie może być nieco krótsza
Kolory
Opis rozłożenia barw:
ostateczny kolor rozwija się dopiero w wieku 2 lat, kolor tułowia z ciemniejszymi zaznaczeniami zgodnie z odpowiednimi odmianami kolorystycznymi, kolor spódu tułowia i klatki piersiowej oraz wewnętrzne strony nóg jednolicie zabarwione kolorem podstawowym, bez końcówek, harmonizujące z górną częścią, pregi ciemniejsze cieniowanie wzdłuż kręgosłupa, biały lub białawy jest dozwolony tylko na pyszczku (bez klatki piersiowej), końcówki uszu w tym samym kolorze co końcówki, tył tylnych łap jest ciemny, kępki włosów między palcami są w kolorze końcówek, kolor ogona jest przedłużeniem ciemniejszego cieniowania grzbietu i zakończony bardzo ciemno w barwie końcówek, bez wzoru
Uznane typy kolorów:
1. Czerwonawy: kolor główny - ciepły rumiany brąz/czerwonobrązowy z czarnym kleksem; kolor podłoża - głęboka morela/pomarańcza
2. Niebieski: kolor główny - ciepły niebiesko-szary z ciemnostalowym niebiesko-szarym cętkowaniem; kolor podłoża: jasnopłowy/kremowy
3. Sorrel: kolor główny - jasna ciepła miedziana czerwień z czekoladowo-brązowym akcentem; kolor podłoża: głęboka morela
4. Płowy: kolor główny - matowy beż z głębokim ciepłym kremowym kleksem; kolor podłoża: jasnokremowy
5. Czarny: kolor główny - czysty srebrno-biały z czarnym; kolor podłoża: czysty srebrno-biały
6. Niebieski srebrny: kolor główny - czysto srebrno-biały z ciemną stalą niebiesko-szarym tle; kolor podłoża: czysto srebrno-biały
7. Sorrel srebrny: kolor główny - czyste srebrno-białe z czekoladowo-brązowym akcentem; kolor podłoża: czyste srebrno-biały
8. Płowy srebrny: kolor główny - czysto srebrno-biały z głębokim, kremowym chmarem; kolor podłoża: czysto srebrno-biały

* Kolor podłoża powinien być bez brązowego lub żółtego odcienia lub łat.
Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF Federacji u dołu strony.

Wady dysklasyfikujące

Głowa typu sjamskiego; głębokie załamanie na nosie, małe oczy; uszy nisko osadzone z brakiem gładkiej krzywizny i z pofałdowaną powierzchnią wewnętrzną, ekstremalne podkręcenie uszu, gdzie czubek ucha dotyka tylnej części ucha lub głowy, proste lub mocno niedopasowane uszy, grube lub zwapniałe uszy, brak mocnej chrząstki w podstawie ucha; ciało rurkowate lub nadmierny rozmiar; futro grube o bawełnianej fakturze z grubym podszerstekiem oraz ciężka kryza.

Historia rasy

Ta rasa jest długowłosą wersją kota Abisyńskiego. Myślano, że długie włosy były konsekwencją mutacji pojawiającej się wśród abisyńskiej rasy ale dbadania genetyków wykazały że, gen długich włosów został prawdopodobnie zapoczątkowany kiedy abisyńskie były krzyżowane z innymi kotami we wczesnych hodowlach.

Kiedy pierwsze długowłose kociaki pojawiły się pośród normalnego miotu abisyńskich kociąt były odrzucane i uznawane za błędny egzemplarz. Po jakimś czasie zauważono piękno ich futra już jako u osobników dorosłych. Hodowcy zdecydowali rozwinąć długowłose w osobną rasę. Światowa sieć hodowców w Ameryce, Nowej Zelandii i Australii pracując razem, zgodziła się na nazwę Somalijski. Rasa była nagrodzona pełnym czempionatem przez CFA w 1978 r.