Kot Shell

Charakterystyka rasy

Rasa Perska zarejestrowana przez FIFe w 1949 r.

Rasa Egzotyczna zarejestrowana przez FIFe w 1983 r.

Kot Shell jest jedną z odmian kotów perskich i egzotycznych, charakteryzującą się szarym lub złotawym umaszczeniem ze złotawymi lub srebrnymi włosami na pysku, brzuchu i łapach. Ich sierść jest gęsta i jedwabista w dotyku, co wymaga regularnej pielęgnacji i czesania, aby uniknąć matowienia i kołtunienia. Koty te są zazwyczaj spokojne, przyjacielskie i towarzyskie, a także lubią spędzać czas na przytulaniu się i spaniu. Jednak, ze względu na długą sierść perskich, mogą być bardziej podatne na pewne problemy zdrowotne, takie jak nadmierne linienie, problemy z oczami lub problemy z zębami. Wymagają one również regularnych wizyt u weterynarza i pielęgnacji, aby zapewnić im długie i zdrowe życie.

Zarejestrowano 2 typy maści Shell, Srebrny i Złoty

---

Shell Srebrny

Wygląd

Wczesne koty Szynszyla były dużo ciemniejsze od tych, które spotykamy dzisiaj, miały ciemniejszy kolor końcówek włosa ze znakami pręg na twarzy i ciemniejszymi pręgami na nogach. Kiedy rasa się rozwinęła jaśniejsze koty były nazwane właśnie Szynszyla, a te ciemniejsze kiedy się ukształtowały jako odmienny standard i zostały nazwane - Cieniowane Srebrne. Krótkowłose czyli Egzotyczne posiadaja te same cechy zewnętrzne co Persy oprócz długości sierści.

Historia rasy

Koty Szynszyla (shell) były przywiezione do Stanów z Anglii we wczesnych latach 1900 – tych i wkrótce stały się dobrze usytuowaną rasą, bardzo popularną oczywiście po obydwu stronach Atlantyku.

Pierwsze koty Shell urodziły się przez zupełny przypadek, kiedy srebrne pręgowane były krzyżowane z kotami innych kolorów. W ostatnich latach amerykańscy hodowcy stwierdzili, że jest możliwe dodanie innych kolorów do zarejestrowanych Szynszyli i Cieniowanego Srebrnego. Szynszyla Złoty i Cieniowany Złoty powoli zaczęły brać udział w pokazach konkursowych. Najbardziej atrakcyjny w Persach Szynszylowych (shell) jest charakterystyczny srebrzysty połysk.

Ustalenie standardu koloru oczu był trudny na samym początku. Wczesne gatunki miały całą gamę kolorów oczu, od żółtych do bursztynowych i jasno zielonych. [Kolor ostatecznie ustalono jak dla wszystkich kotów z kat. perskie i egzotyczne.

Odmiana tego persa ma długą historię, była zauważona po raz pierwszy przez Johna Jenningsa 1893 r. który, opisał ją jako niezwykłą i piękną. "Futro przy korzeniach jest srebrne a odcienie przy czubkach włosów zdecydowanie szare z odcieniem fioletu, nadaje to bardzo przyjemny i atrakcyjny wygląd. Wystawcy na londyńskim pokazie w Cristal Palace opisali wygląd tych kotów w różny sposób, jako Srebrno-Szary, Niebieski, Srebrny Paskowany, Szynszyla Pręgowana albo Srebrny Szynszyla.

---

Shell Złoty

Wygląd Perskiego Złotego Shell

Jeszcze do niedawna niektórzy hodowcy uważali, że goldeny są wynikiem nieporozumień między Szynszylami a samymi Persami. Genetyka złotej serii nie jest w pełni znana. Z biegiem lat odnotowano pojawienie się srebrnych kociąt perskich, które w miarę dojrzewania zmieniały kolor na bladozłoty. Prace genetyczne nad utrzymaniem złotej barwy zostały osiągnięte dopiero po latach.

Historia rasy

Z dawnych opisów wynika, że jeden z najwcześniejszych persów - szynszyli nazywał się Silver Lambkin. ​​Dał początek kociętom zarówno srebrnym, jak i złotym (Księga hodowlana GCCF z 1925 r.). Kiedyś często były odrzucane jako nieczysta rasa. W 1903 r. w “Book of the Cat” napisano, że na wystawie w Crystal Palace w 1902 r. pojawił się piękny kot w całości jednego koloru płowego, bez znaczeń.

---

Wideo - Kot Perski Shell

Cechy perskich i egzotycznych w skrócie

Ciało – średnie do dużego, przysadziste, nisko osadzone, szeroka klatka piersiowa, masywne ramiona i plecy, dobrze umięśnione
Głowa – okrągła i masywna, dobrze wyważona, bardzo szeroka czaszka
Oczy – duże, okrągłe i otwarte, szeroko rozstawione
Nos – krótki, szeroki, z wyraźnym stopem, ale bez zadarcia, grzbiet i skóra nosa muszą być szerokie, nozdrza otwarte, aby umożliwiać swobodny przepływ powietrza,zaczyna się między oczami (nie nad górną powieką ani poniżej dolnej)
Uszy – małe, zaokrąglone, dużo włosów po wewnętrznej stronie, osadzone bardzo szeroko i raczej nisko na głowie
Łapy – krótkie, grube i mocne, łapki duże i okrągłe, jędrne, preferowane są kępki między palcami
Ogon – proporcjonalny do długości ciała, lekko zaokrąglony czubek, u perskich puszysty jak pióropusz, u egzotycznych gruby z bardzo gęstym krótkim fitrem
Futro – u perskich: długie i gęste, delikatne z jedwabistą konsystencją (nie wełniane), pełna kryza zakrywa ramiona i klatkę piersiową; u egzotycznych: krótkie, gęste, miękke i delikatne w konsystencji, włos podnosi od ciała gruby podszerstek
Kolory - perski i egzotyczny jest uznany w wielu odmianach maści.
Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.

Cechy ogólne, charakter, opieka i dieta

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out, The Ascent of Cat Breeds: Genetic Evaluations of Breeds and Worldwide Random Bred Populations, Koty Kompendium - Michael Pollard - 2008

Data: 09/03/2023

---