Charakterystyka rasy
Rasa Perska zarejestrowana w 1949 r.
Rasa Egzotyczna zarejestrowana w 1983 r.
Białe futro Perskiego i Egzotycznego wygląda jak delikatny jedwab, a okrągła twarz ma duże, wyraziste oczy. Nie trzeba dodawać, że jest kotem domowym. Wydaje się, że tak dostojna istota nie może żyć w okrutnym, zewnętrznym świecie. Twarz w kształcie przypomina "bratek". Pod pieknym futrem chowa się kot o krótkich nogach, okrągłej twarzy, małych uszach i dość grubym ogonie.
Biała podobnie jak Czarna odmiana rasy, zajmuje na listach felinologicznych pierwszą pozycję. Osiagnięcie całkowicie jednolitego koloru jest bardzo trudne. Futro ma tendencje do przebarwień. Oczywiście białe koty tej kategorii występują w dwóch podstawowych typach - długo i krótkowłosych.
Kiedyś określało się kota perskiego jako szczyt luksusu, kojarząc go z bogactwem i władzą. Z pewnością dzieje się tak dlatego, że pierwsze persy przywieziono do Europy ponad 300 lat temu i były podarunkiem dla wielmożnych. Kot perski stał się zatem wtedy zwierzęciem arystokracji.
Perski Biały
Profil persa
Egzotyczny Biały
Perski Biały różnooki
Historia rasy
Pierwszych udokumentowanych przodków przywieziono do Włoch z Iranu (historycznie znanego jako Persja) przez Pietro della Valle około 1620 r. Natomiast z Angory (obecnie Ankara w Turcji), do Francji został przywieziony kot Angora przez Nicholasa-Claude Fabri de Peiresca mniej więcej w tym samym czasie. Krzyżówka tych dwóch ras dała podstawy rasy kota perskiego znanego nam dzisiaj.
Uznany jako rasa z końcem XIX wieku, został "opracowany" po raz pierwszy przez angielskich, a potem przeważnie amerykańskich hodowców po II wojnie światowej.
Ostatnie badania genetyczne wskazują, że dzisiejsze Persy i Egzotyczne są spokrewnione nie z kotami z Bliskiego Wschodu, ale z kotami z Europy Zachodniej. Naukowcy stwierdzili: „Chociaż wczesny kot perski mógł faktycznie pochodzić z Persji, współczesny utracił już swoje tło filogeograficzne.
Historie genetyczne
Białe Persy o oczach różnych (niebieskie i bursztynowe) - genetyczna wada spowodowała uszkodzenie słuchu po stronie niebieskiego oka. Dużym wysiłkiem hodowców wadę wyeliminowano.
Krzyżówki Białego Persa z Niebieskim i Czarnym zlikwidowały głuchotę całkowicie. Rezultatem krzyżówek było potomstwo, które nie tylko miało bardziej solidne kości, ładniejsze ciała i kształty głowy ale i różne kolory oczu na przykład miedziane, pomarańczowe, niebieskie lub różnookie.
Zwycięzca The FIFe World Show 2021
Cechy perskich i egzotycznych w skrócie
Ciało – średnie do dużego, przysadziste, nisko osadzone, szeroka klatka piersiowa, masywne ramiona i plecy, dobrze umięśnione Głowa – okrągła i masywna, dobrze wyważona, bardzo szeroka czaszka Oczy – duże, okrągłe i otwarte, szeroko rozstawione Nos – krótki, szeroki, z wyraźnym stopem, ale bez zadarcia, grzbiet i skóra nosa muszą być szerokie, nozdrza otwarte, aby umożliwiać swobodny przepływ powietrza,zaczyna się między oczami (nie nad górną powieką ani poniżej dolnej) Uszy – małe, zaokrąglone, dużo włosów po wewnętrznej stronie, osadzone bardzo szeroko i raczej nisko na głowie Łapy – krótkie, grube i mocne, łapki duże i okrągłe, jędrne, preferowane są kępki między palcami Ogon – proporcjonalny do długości ciała, lekko zaokrąglony czubek, u perskich puszysty jak pióropusz, u egzotycznych gruby z bardzo gęstym krótkim fitrem Futro – u perskich: długie i gęste, delikatne z jedwabistą konsystencją (nie wełniane), pełna kryza zakrywa ramiona i klatkę piersiową; u egzotycznych: krótkie, gęste, miękke i delikatne w konsystencji, włos podnosi od ciała gruby podszerstek Kolory - perski i egzotyczny jest uznany w wielu odmianach maści. Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.
Wymagania wystawiennicze
Kolor futra powinien być czysto biały i błyszczący bez jakiegokolwiek śladu przebarwień. Nos i poduszki łap są różowe. U Persów Białych niebieskookich kolor oczu jest głęboko niebieski, pomarańczowy, intensywnie miedziany lub miedziany. Koty o różnych kolorach oczu mają jedno oko niebieskie i drugie pomarańczowe lub miedziane.
Cechy ogólne, charakter, opieka i dieta
Perski i Egzotyczny to
rasy o tych samych cechach i wymaganich wystawienniczych w klasyfikacji federacji felinologicznej FIFe, różnica jest jedynie w długości sierści. Pers długowłosy jest rezultatem skrzyżowania kota rasy Angora i Perskiej (naturalnej rasy pochodzącej z Persji - dzisiejszego Iranu). Egzotyczny natomiast to "krótkowłosy pers" powstał przez skrzyżowanie kota Amerykańskiego Krótkowłosego z kotem Perskim Długowłosym (lata 60. XX w). Nie są to naturalne rasy.
Wideo - Kot Biały Perski i Egzotyczny
Standard FIFe
EXO – kot egzotyczny (Exotic) lub PER – kot perski (Persian)
Wszelkie zmiany i aktualny opis dostepny na stronach organizacji - Federation Internationale Féline. (www.fifeweb.org)
Wady nie pozwalające na przyznanie certyfikatu:
Deformacje kośćca i czaszki (nie dotyczy kastratów); oczy zbyt głęboko osadzone lub wyłupiaste lub zezowate, choroby oczu, niepoprawny zgryz (przodo lub tyłozgryz powyżej 2mm), zęby stępione lub ułamane, deformacje ogona (nie dotyczy kastratów), kondycja ogólna (wychudzenie lub zapasienie).
Wady powodujące dyskwalifikację:
ślepota, głuchota, agresja, karłowatość, zezowatość, wnętrostwo lub anomalia budowy jąder, futro zafrbowanie lub zbytnio upudrowane, amputacja pazurów (nie mylić z obcięciem); zapchlenie; brudne uszy, poli- lub olidaktylizm (zbyt duża ilość palców), białe płaszczyzny koloru futra nie przewidziane w standardzie koloru, kotki karmiące i ciężarne, widoczna przepuklina pępkowa.
Źródło: FIFe, The FIFe World Show 2021 (www.ws2020.it), Wikipedia, The Ascent of Cat Breeds: Genetic Evaluations of Breeds and Worldwide Random Bred Populations